Avatar Wiki
Registreer
Advertisement
Boek 3: Vuur in de Legende van Aang
<< Water << Aarde (Het Strand) Lucht >>
1 Het Ontwaken (301)
2 De Hoofdband (302)
3 De Geverfde Dame (303)
4 Sokka's Meester (304)
5 Het Strand (305)
6 De Avatar en de Vuurheer (306)
7 De Wegloper (307)
8 De Poppenspeler (308)
9 Nachtmerries en Dagdromen (309)
10 De Dag van de Zwarte Zon Deel 1: De Invasie (310)
11 De Dag van de Zwarte Zon Deel 2: De Zonsverduistering (311)
12 De Westelijke Luchttempel (312)
13 De Vuursturende Meesters (313)
14 De Kokende Rots, Deel 1 (314)
15 De Kokende Rots, Deel 2 (315)
16 De Zuidelijke Krijgers (316)
17 De Spelers van het Sintel Eiland (317)
18 Sozin's Komeet, Deel 1: De Feniks Koning (318)
19 Sozin's Komeet, Deel 2: De Oude Meesters (319)
20 Sozin's Komeet, Deel 3: In de Vuurzee (320)
21 Sozin's Komeet, Deel 4: Avatar Aang (321)


Het Strand
Vakantie foto van Azula, Ty Lee, Mai en Zuko
Informatie
BoekVuur
Hoofdstuk Nummer45 van de 61
Productie Code

Boek 3 Vuur
Hoofdstuk 5
305

Hoofdstuk Nummer van de 52
Productie Code

Fanon

Originele vertoon datum•19 oktober 2007 (Engels)
Hoofdstukken Gids
← Vorige"Sokka's Meester"
Volgende →"De Avatar en de Vuurheer"
Artikelen over dit Hoofdstuk (11)
Afbeelding gallerij dit Hoofdstuk (13)
{{{catalogi}}}

Het Strand is het vijftiende hoofdstuk van Boek 3: Vuur. De productie code is 305.

Samenvatting[]

Azula, Zuko, Mai en Ty Lee gaan op gedwongen vakantie naar een strand eiland waar ze eerst een spelletje en daarna een feestje uit de hand laten lopen, later leren ze iets over zichzelf en elkaar. Aang, Katara, Sokka, Toph, Appa en Momo worden aangevallen door een explosie producerende man en ontsnappen.

Ook heel kort[]

Zuko, Azula, Mai en Ty Lee gaan een weekendje naar het Sintel Eiland. Li en Lo zeggen dat het strand je je ware ik laat zien, en ze luchten hun hart. Aang, Sokka en Katara worden aangevallen door de moordenaar die Zuko op Aang afgestuurd heeft.


Het Verhaal[]

Op vakantie[]

Een Zeekoe-Walvis zwemt in leidsels voor een schip gespannen, aan boord zien we Azula en Ty Lee in gesprek, Ty Lee vindt het een heerlijk vooruitzicht om op het Sinteleiland de hele dag op het strand te liggen en niets te doen. Zuko staat op naast Mai en reageert boos dat hij nietsdoen tijdverspilling vindt en gedwongen op vakantie gestuurd worden iets is voor een klein kind, terwijl hij naar de railing loopt. Azula sust hem en zegt dat hun vader alleen met zijn adviseurs wil spreken. Ty Lee vraagt of hun familie niet ooit een huis had op Sinteleiland. Azula bevestigd dat en dat zij hier als kind elke zomer waren, Ty Lee vindt dat helemaal te gek en Zuko zegt nors dat dat heel lang geleden was. Ze leggen aan op een heel klein steigertje tussen grote, op palen tot in zee, gebouwde huizen, waar Lo en Li al staan te wachten. De hoog bejaarde zussen verwelkomen de tieners op Sinteleiland. Azula en Ty Lee kijken teleurgesteld naar het kleine huisje grenzend aan de steiger.

Bij binnenkomst merkt Zuko op dat het er zelfs ruikt naar oude dames, waarop Mai zich sarcastisch afvraagt hoe dit nu zou komen. Ty Lee bewondert een schilderij met twee bevallige jonge dames en vraagt wie die twee prachtige vrouwen toch zijn. Lo en Li draaien zich voor het plaatje in dezelfde pose en zeggen dat zij het zijn waarop Zuko kokhalst. Ty Lee laat zich op haar bed vallen en bewondert de mooie schelpen sprei. Mai vraagt of dat een grap is, zij vindt het alsof de zee erop heeft overgegeven. De zussen zeggen dat ze weten dat de tieners boos zijn over hun gedwongen verblijf hier dit weekend, maar dat het Sinteleiland een magische plek is. Zij moeten ervoor open staan en ervan genieten, het eiland heeft het vermogen om hen zichzelf en elkaar te leren begrijpen. Ze nemen enkele kiezels van tafel en verhalen getweeën, dat het strand het vermogen heeft om zelfs de scherpste kanten eraf te slijpen, terwijl ze de kiezels in hun handen ronddraaien. Azula geeuwt terwijl de zussen synchroon "en nu naar het strand" zeggen en hun badjassen open~ en uitdoen waarbij Mai, Zuko beschermt tegen die aanblik.

Zich bloot geven[]

Ergens boven een beschut watertje aan een hete bron op een vuurnatie eiland vlakbij het Wulong bos. We horen Toph zeggen dat zwemmen lekker is, maar dat Aang die rond dobbert, zich niet zo bloot moet geven. Katara wringt haar haar uit en Aang ontkent bloot te zijn omdat hij toch een broek aanheeft. Toph bevestigd dat ze weet dat hij een broek draagt maar zich zorgen maakt over de tatoeages die iemand zou kunnen zien. Katara stelt Toph gerust dat ze tussen de rotswanden zitten en dat ze echt veilig zijn. Aang dobbert op zijn rug verder en Momo reageert op een geruis, Aang draait zich enthousiast om waar hij een water afvoerende grot ziet en er direct in duikt. De natuurlijke glijbaan doet hem kraaien van pret. Momo houd zich niet geheel gerust goed vast aan zijn haar.

Enkele wachters van de vuurnatie zitten verveeld op hun post, klagend dat dit toch wel het absoluut het saaiste baantje is omdat er nooit iets gebeurt. Terwijl hij dat zegt horen we Aang luid gillend met een waterval en een grote plons naar beneden storten. De wachters hebben hem in de kijker als hij bovenkomt, de tatoeages duidelijk herkenbaar als hij tegen Momo zegt dat ze het nog een keer gaan doen. Luchtsturend omhoog stuiterend verdwijnt Aang weer omhoog naar het beschutte watertje. Bibberend van opwinding kijken de wachters elkaar aan en een zegt dat de Avatar leeft en dat ze een bericht naar de vuurheer moeten sturen. Hij loopt naar de post, waar hij de Berichten Havik uit de kooi haalt en een met zwart lint dicht geknoopt en opgerold document in de rugtaskoker van de havik stopt. De andere wachter zegt nu dat hij het spannend vindt om een bericht met een zwart lint te versturen.

Wedstrijdje Kuai Bal[]

Een strand op Sinteleiland vol met rijtjes strand meubilair. Een skimboarder glijd over de uitlopers van een golf. Het vuur viertal loopt het strand op, Azula kijkt zuur, Ty Lee glimlacht naar iedereen en Mai en Zuko kijken verveeld vanonder een hand parasolletje in het rond. Enkele jongens hebben een zandkasteel gebouwd waar Azula middenin stampt, de jongens zoeken jammerend een heenkomen als Azula ook nog hun emmer achter ze aan trapt. Ty Lee zoekt met haar tasje over de schouder naar een mooi plekje als er een knul langs komt die vraagt of hij haar even mag helpen. Met haar betoverende glimlach accepteert zij en geeft hem haar tasje, waardoor de knul achterover in het zand rolt, hij begint van alles links en rechts uit de tas te gooien tot hij een doek vind die hij kunstig in een beweging op het zand legt. Azula kijkt het aan, terwijl Ty Lee gaat zitten en met wat hand en hoofd gebaren, een half verzoekje en de knul geeft haar schaduw in haar gezicht door voor het zonnetje te gaan staan. Mai en Zuko zitten samen onder hun parasolletje op een doek als Zuko een schelp pakt deze aan Mai geeft en zegt dat die voor haar is. Mai vraagt wat ze daarmee moet. Zuko zegt dat hij hem zag en wel mooi vond waarna hij haar zegt dat hij dacht dat meisjes er toch van houden om mooie dingen te krijgen. Mai reageert dat dat dan waarschijnlijk stomme meisjes zijn. Zuko roept het maar te laten gaan en gooit de schelp een eind weg. Een zwaargebouwde jongen kijkt wat er valt, en zijn oog valt op Ty Lee die zit te pronken waarna hij in stralen uitbarst en zijn missende voortanden duidelijk zichtbaar zijn. Hij springt op en komt op zijn knieën met schelp in de hand voor haar zitten waarna hij de schelp aanbied. Ty Lee dankt hem uitbundig en zegt dat ze hem zo prachtig vind. Waarop de spierbonk zegt dat die lang niet zo mooi is als zij. De schaduw knul protesteert dat die schelp niets voorstelt waarop Ty Lee hem met een woord zegt weer schaduw te maken.

Zuko komt met ijsjes aanlopen bij het kleedje waar nu alleen Mai op zit en zegt dat hij omdat het zo warm is ijsjes gehaald heeft en bied haar er een aan. Het ijsbolletje valt van het hoorntje zo in de schoot van Mai die hem heel rustig bedankt en dat dit inderdaad heel verfrissend is. Een paar teams is bezig met een balspel binnen een cirkel die in twee gedeeld is met een net. Het spel Kuai bal wordt gepeeld door twee teams ieder aan een zijde van het net met regels die erg veel op beachvolleybal lijken. Azula bestudeert dit even en commandeert de rest dat zij nu aan de beurt zijn om te spelen. Ty Lee is nu omringd door drie binken die haar schaduw en een verkoelend briesje bezorgen. Azula gebied haar om meteen naar haar toe te komen waarop Ty Lee op haar handen wegloopt en haar verzorgers verbouwereerd achterlaat. Zuko staat op en werpt zijn jasje neer, zijn bleek, maar gespierd bovenlijf tonend terwijl een zwerm vogels achter hem opvliegt. Een groepje meisjes bloost en grinnikt bij de aanblik.

Azula laat ze de koppen bij elkaar steken en verteld dat dat meisje met staartjes een beetje trekt met haar rechter voet, waarschijnlijk een oude blessure. Door ballen links van haar te serveren zal zij verslagen worden samen met de rest van haar team. Azula serveert en trapt de bal over het net tussen de achtervelders van het andere team binnen de lijn en op de grond. Zuko maakt een sliding om een bal op te vangen die daarna door een overhaal van Azula weer bij het andere team op de grond komt, links voor het meisje met de staartjes, die met een snoekduik en stof happend net mist. De bal rolt een eind door en twee jongens krijgen hem bijna op schoot, waarna ze blijven kijken hoe team Azula het andere team inmaakt. Ty Lee doet een prachtig gebalanceerde sprong en Mai toont dat ze best wel lenig en sterk is ondanks de vele kleding. Zuko helpt Azula hoog omhoog te springen en die scoort het laatste punt door de bal zo hard middenin het veld van de tegenstander te laten komen dat deze ontbrand, het net ontsteekt en een krater in het veld slaat. Azula spreekt hen gebiedend toe door het brandend net heen, dat zij voorgoed verslagen zijn en nooit zullen herrijzen uit de as van hun vernedering. Azula zegt daarna gewoontjes tegen haar team dat zij dit wel leuk vond terwijl de vier trots hun overwinning tonen. Het stel jongens naast het veld loopt op hen toe en de breedste zegt tegen Ty Lee dat hij een feest geeft vanavond en of zij ook langs wil komen. Stralend accepteert die het leuke aanbod, want zij houdt wel van feestjes. De andere jongen vraagt of zij haar vriendin ook mee wil nemen, waarop Azula vraagt of zij en haar broer dan ook mogen komen. Azula zegt dat de jongens blijkbaar niet weten wie zij zijn. Waarop de brede vraagt of zij niet weten wie zij zijn, hij stelt hen beide voor als Chan en Ruon-Jian, Zuko komt agressief naar voren en wordt gestopt door Azula waarna de brede gast toegeeft en zij ook mogen komen. Maar dat zij wel moeten onthouden dat de belangrijkste tieners van de vuurnatie op het feest zullen komen en dat zij zich dus een beetje moeten gedragen. Waarop Azula poeslief zegt dat zij hun best zullen doen.

De vier tieners genieten samen met Lo en Li van de maaltijd op het terras van het vakantie huisje. Zuko vraagt Azula waarom zij niet gezegd heeft wie zij zijn die zegt dat ze waarschijnlijk geboeid was en er zo aan gewend is dat men hen aanbid. Ty Lee zegt dat die aanbidding terecht is Azula bevestigd dat zij er zo van houd, maar dat ze een keer wilde zien hoe mensen met hen omgaan als ze niet weten wie zij zijn. Lo verhaalt over dat zoals golven die het de voetstappen in het zand wissen het Sinteleiland iedereen een schone lei geeft. Li gaat verder dat het Sinteleiland je ware ik onthuld. De zussen staan op en beginnen een dansje eindigend met de woorden: "Naar het feest".

We zien de Berichten Havik langs een rivier vliegen als er een Raaf Adelaar opduikt. De adelaar valt de havik aan en grijpt het zwarte lint op diens rug. Hij vliegt enkele malen om de havik heen tot deze verstrikt zit in het lint. De havik tuimelt omlaag en de raaf adelaar duikt eropaf, bijt het lint stuk en vliegt er met het opgerolde document vandoor. Even later zien we de raaf adelaar op een opgeheven metalen onderarm landen. De kaal geschoren bebaarde enorm gespierde en met een derde oog op het voorhoofd getatoeëerde man van de arm neemt met de andere hand het document van de adelaar. Hij rolt dit uit en terwijl hij ernaar kijkt zien we een schroei gaatje vanuit het midden het hele document verbranden.

Feestje[]

We zien een van de grotere, half op palen tot aan zee op de klif gebouwde huizen, waar op de deur geklopt wordt. De deur opent en Chan zegt dat ze wel vroeg zijn er is nog niemand anders. Azula verteld dat ze hoorde dat er gefeest zou worden van schemer tot ochtend, het schemert nu dus zijn zij present. Chan een beetje van zijn stuk gebracht zegt dat dat maar een uitdrukking is. Azula verklaart dat zij keurige gasten zijn want ze komen precies op tijd en zijn zeer punctueel. Chan haalt de schouders op en gebaart hen binnen, hij legt uit dat zijn vader een admiraal is, die niet weet dat er een feest gegeven wordt en dat ze geen rommel moeten maken. Azula maakt een opmerking over het snelle jackje van Chan, dat hij op moet passen om niet zo door de romp* van een imperium klasse vuurnatie oorlogs schip te varen, waardoor er duizenden zouden kunnen verdrinken. Een beetje van zijn stuk dankt Chan voor het compliment als het dat was. Ruon-Jian staat zijn haar te doen in een spiegel als hij omdraait, een relaxte pose aanneemt en het langslopende groepje begroet met de opmerking dat ze de eerste zijn, Zuko zegt uit de hoogte dat Ruon-Jian zich heel wat voelt. Hij vraagt Mai wat zij van hem vindt, die er helemaal niets van hem vind omdat ze hem nauwelijks kent, terwijl ze langs een houten gazelle en feniks lopen. Zuko suggereert dat ze hem leuk vind, Mai zucht en loopt verder terwijl Zuko nog een jaloerse blik op Ruon-Jian werpt.

Even later kijken we over een tafel volgeladen met lekkernijen naar de gezellig in kleine groepjes babbelende jongelui, vrolijk aangeslagen snaar muziek instrumenten ( Dramyin ?) klinken op de achtergrond. Een brede gast vraagt aan een slungelig tiepje hoe hij Ty Lee dan kent, deze verhaalt dat hij haar op het strand ontmoette waar ze onder de indruk was van een zand pagode die hij gemaakt had. Schaduw knul onderbreekt met dat hij haar het eerst zag, waarna ze alle drie en nog enkele jongens ineens betoverd naar Ty Lee staren. Ty Lee wordt door de belangstelling helemaal in een hoek gedrukt waar ze zegt dat het toch helemaal niet uitmaakt want zij vindt hen allemaal leuk, waarop de brede gast vraagt wie van hen zij nu echt leuk vind, met extra nadruk op leuk. De anderen dringen aan op antwoord, Ty Lee verontschuldigd zich met haar handen voor zich aangevend wat afstand te willen dat zij dat niet weet. In paniek tikt ze alle vijf jongens aan met haar vuistjes, als laatste trapt zij, met haar been een staande spagaat makend, de brede gast achterover. Waarna ze met een sierlijke radslag naast Azula komt staan waar ze opgelucht en blij is dat die er is omdat die jongens haar maar niet met rust willen laten want blijkbaar vinden die haar veel te leuk.

Azula zegt dat Ty Lee toch niet zo dom is om niet door te hebben wat er gebeurde. Ty Lee vraagt waarover Azula het dan heeft, die vervolgd dat die jongens haar zo leuk vinden omdat zij het ze zo gemakkelijk maakt want zij is geen uitdaging, ze flirt. Het kan die jongens niet schelen wie ze is. Ty Lee barst in tranen uit en Azula sust haar dat ze niet echt meende wat ze zei en suggereert dat zij nu misschien wel een beetje jaloers was. Ty Lee is helemaal verbaasd dat ze jaloers op haar zou zijn, omdat Azula het mooiste, slimste en knapste meisje ter wereld is. Azula bevestigd dit overdreven compliment en vervolgd dat als zij jongens ontmoet die haar dan altijd aankijken alsof ze iets vreselijks met hen zou gaan doen. Ty Lee gniffelt en zegt dat ze waarschijnlijk ook iets vreselijks met die jongens doet, maar dat ze eigenlijk gewoon onder de indruk zijn van Azula. Ty Lee legt uit dat als je wilt dat iemand je gewoon leuk vind, je gewoon naar ze glimlacht en daarna lacht om alles wat hij zegt zelfs als het niet leuk is. Azula vind dit heel oppervlakkig en stom, maar ze zal het eens proberen. Ty Lee doet alsof ze een stoere jongen is, ze groet en complimenteert Azula met dat ze een lekker ding is op dit koele feestje. Azula lacht gemaakt en zo luid dat iedereen opkijkt.

Zuko en Mai hangen tegen elkaar op een bankje. Mai zegt dat ze het saai vindt, Zuko bevestigd, zij gaat verder dat ze honger heeft, hij zegt wat dan nog, zij zegt hem dan wat te eten te halen, hij stemt verveeld toe en loopt weg naar het buffet. Azula loopt op Chan af en vraagt hem haar een toer door het huis te geven. Die geeft direct zijn drankje aan het meisje waar hij mee stond te praten Azula doet daar nog een schepje bovenop door haar glas op het hoofd van het meisje te zetten, er ontsnapt een stoomwolk uit dat hoofd terwijl ze heel boos kijkt.

Azula volgt Chan naar het terras waar hij vraagt of dit haar eerste keer is op Sinteleiland. Azula ontkent en zegt dat ze hier vroeger heel vaak kwam, terwijl ze een stukje uit elkaar tegen de reling leunen. Chan zegt dat het hier wel Ok is, als je van zand houdt waarop Azula een gemaakt en krampachtig lachje produceert. Chan vervolgd met welkom in de zandbak een breed gebaar makend met de armen. Beide lachen hierom terwijl hij dicht naast haar komt staan bewonderd zij hem om zijn sterke armen, hij bevestigd en ze draaien naar elkaar voor een zoen. Hij gaat verder dat ze mooi is, Azula begint dat zij samen, en dan steeds bombastischer dat zij het sterkste koppel van de hele wereld zullen zijn terwijl ze iets van hem wegdraait en haar palmen omhoog draait ze gaat verder dat zij over de aarde zullen heersen en maakt blauw vuur uit haar handen. De blauwe gloed maakt haar trekken scherper terwijl hij een angstig beteuterd gezicht trekt, de pareltjes van zijn hoofd druipen en een symbolisch vogeltje een Packman achtig spoor achter hem langs maakt. Hij verontschuldigd zich en moet gaan waarna hij met een grote glimlach stilletjes zijwaarts afdruipt Azula een beetje verward alleen op het terras achterlatend.


Zuko laad een bord vol met diverse hapjes en loopt weer naar Mai, als een andere knul hem het bord uit de handen stoot. Zuko reageert boos dat hij uit moet kijken en dat dit voor zijn chagrijnige vriendin was, waarop hij naar Mai kijkt die in gesprek blijkt te zijn met Ruon-Jian. De knul lacht achter zijn hand als hij Zuko eropaf ziet stuiven, Ruon-Jian weg duwt en zelf naast Mai gaat staan. Ruon-Jian komt tollend midden in de kamer tot stilstand en vraagt wat hij doet waarop Zuko zegt dat Ruon-Jian niet met zijn vriendin praat. Ruon-Jian probeert Zuko tot rede te brengen, het is per slot van rekening maar een feestje. Zuko neemt dit niet en stoot Ruon-Jian door de hele kamer tegen een vaas die in stukken om hem neer valt. Mai vraagt Zuko wat er toch met hem is, die terugvraagt wat er dan met hem is. Mai gaat door dat hij helemaal door het lint gaat en over elk klein dingetje valt, lichtgeraakt is, ongeduldig en woedend. Zuko roept uit dat hij tenminste iets voelt en zij helemaal niets, zij geen passie heeft voor wat dan ook en een leeghoofd is. Mai draait zich van hem af, met de woorden het is over Zuko, het is uit. Chan komt aanhollen en roept dat zijn oma's vaas stuk is Ruon-Jian, net overeind na de klap voelt nog wat aan een geraakte arm en wijst naar Zuko. Hij rent op Zuko af en gebied dat die nu weg gaat, waarop Zuko bevestigd dat hij dat al van plan was, Ruon-Jian wenst de macho oen nog veel plezier als Zuko weg stampt en de deur achter zich dicht smijt.

Zuko loopt over het maan verlichtte strand tot hij bij de vuurheer residentie komt, hij loopt omhoog naar het huis en door de bekende omgeving ziet hij taferelen van vroeger weer voor zich terug. Rennende kinderen in het gras in het lang vervlogen zonlicht, denkend aan zijn moeder loopt hij het bordes op van het huis. Zijn vader speelde met de kinderen in het zand. De deur blijkt op slot, met een trap slaan beide deuren uit de hengsels, hij loopt door de stoffige herinneringen oproepende kamers. Een portret van het gelukkige gezinnetje van toen hangt boven aan een trap aan de muur. Zijn moeder die met hem en een bal speelt, bovenop een kast ligt een hand afdruk van het kleine jongetje Zuko, die past niet meer, zijn hand is nu groter dan het tablet. Peinzend staart hij voor zich uit verzonken in herinneringen aan een andere tijd.

Boem[]

We zien Appa liggen op de oever van het watertje in de kom tussen hoge rotswanden waar onze vrienden kamperen, alle zes liggen ze in diepe rust. Een metalen voet stapt op rotsbodem waarop Toph en Momo hun ogen openen en wakker worden Toph klinkt erg ongerust als ze zegt dat ze haar gek zullen vinden, maar dat ze voelt dat er een metalen man aankomt. Een smalle lichtbundel valt op Aang en zoekt naar zijn hoofd, bij de getatoeëerde pijl blijft de lichtstraal hangen. De lichtstraal komt van bovenaan de rotswand, we zien dat de straal bij een metalen hand vandaan komt, Katara en Sokka staan ook op, omhoog kijkend naar de bron van de lichtbundel, het is de kale man met getatoeëerd derde oog die bij de hand hoort. Deze gromt een beetje, heft zijn hoofd als wil hij er iets mee werpen. Aang springt op, de man spant zijn buik aan en een energiebundel schiet omlaag naar onze vrienden enige meters boven de rotsen waarachter onze vrienden lagen vind een enorme explosie plaats. De vrienden rollen over de grond achteruit geworpen door het plotselinge geweld Toph zet zich schrap en stuurt een lading rotsen omhoog richting de man. Weer een explosie, Aang stuurt een stormpje omhoog en Katara verzameld water voor een salvo. De straal water explodeert door de volgende explosie en zet de hele kom in een dichte mist.

Ind de vuurheer residentie op Sinteleiland, loopt Azula de trap een stukje op en zegt dat ze al dacht Zuko hier te vinden die bovenaan de trap tegen een pilaar aanzit. Zuko houdt het tablet met hand afdrukje in zijn handen en hij begint over de zomers die ze hier doorbrachten en nu zo ver weg zijn, alles is veranderd. Azula verzoekt hem mee te komen naar het strand, het is hier te deprimerend, Zuko volgt haar, het tablet achterlatend. Ze komen aan op het maan verlichtte strand waar Mai en Ty Lee ook al zijn. Mai groet Zuko, die vraagt waar haar nieuwe vriendje is, Mai kijkt weg. Zuko komt toch naast haar zitten en vraagt of ze het koud heeft, zij tikt op de hand die hij om haar heen wil leggen. Ty Lee zegt dat ze bevriest, Zuko kijkt haar lief aan en zegt dat hij een vuur zal maken, omhoog kijkend naar het oude vakantie huis zegt hij dat daarbinnen genoeg te verbranden is.

Ondertussen vuurt de metalen man explosie na explosie op onze vrienden die diep weggedoken achter de rotsen zitten. Sokka roept dat dit waanzin is, hij vraagt hoe ze iemand verslaan die iets opblaast met zijn geest. Aang roept dat dat niet kan en dat ze op Appa moeten springen en dat hij voor afleiding zal zorgen. Hij rent de mist in en stuitert luchtsturend omhoog de rotswand op. Op dat moment schiet er alweer een straal naar waar hij zojuist nog over de rotsen stuiterde en de explosie helpt hem af te dalen aan de andere kant, waar een veld vol rotspilaren ligt. Hij verdwijnt tussen en achter de pilaren terwijl de metalen man aan komt stormen, die ziet een beweging en vuurt explosies naar Aang die ternauwernood wegkomt. Aang stuurt een halve pilaar naar de man die deze direct laat exploderen en direct een volgende explosie naar Aang stuurt. Aang gebruikt lucht om de kracht van de explosie om te buigen, hij blaast daarmee zichzelf over enkele pilaren en duikt aardsturend door een volgende pilaar en land op de grond tegen een volgende erachter. De metalen man loopt luisterend langs terwijl Aang zich in de rots verstopt heeft. We zien de oogjes van Aang tussen enkele keien als de man langsloopt, hij loopt voorbij, stopt, draait zich naar de rotswand met Aang erin. Hij ziet de oogjes en Aang springt met rotsen en al over hem heen terwijl de man weer vuurt. De Avatar schiet door de klap samen met het rotspantser heel hoog boven het rots pilaren landschap. Appa komt veel lager met de rest van de groep in het zadel langs vliegen en Aang land bij Katara in de armen. Hij verzucht dat het nu OK is. Toph stelt dat dit wel heel erg toevallig is, waarop Katara zegt dat zij denkt van niet en dat het erop lijkt dat de man weet wie zij zijn.

Scherpe kantjes[]

Een flink vuur brand, er wordt een oud familie portret op gegooid. Terwijl dit vlam vat vraagt Ty Lee wat hij nu aan het doen is. Zuko vraagt terug wat zij denkt dat hij hier aan het doen is. Ty Lee protesteert dat het een tekening is van zijn familie. Zuko stelt dat dat hem niets doet. Ty Lee zegt dat zij denkt van wel. Zuko barst uit dat ze hem niet kent en zich met haar eigen zaken moet bemoeien. Ty Lee verzucht dat ze hem kent. Zuko sneert dat ze dat echt niet doet, zij zit in haar kleine Ty Lee wereld waar altijd alles geweldig is. Mai gebied Zuko haar met rust te laten. Zuko doet een hoog stemmetje en zegt dat hij zo knap is dat hij op zijn handen kan lopen, terwijl hij met een hoog kreetje een handstand maakt, hij laat zich neerploffen op het zand en roept dat ze een circusclown is. Azula gniffelt ingehouden waarna Ty Lee toegeeft, dat zij een circusclown is en dat ze erom mogen lachen. Ze vraagt of ze weten waarom zij bij het circus ging. Azula verzucht dat ze nu het punt bereikt hebben dat ze emotionele uitbarstingen kunnen verwachten. Ty Lee vraagt of hij enig idee heeft hoe het vroeger voor haar was, thuis met zes zussen die precies op haar leken. Opstaand om met haar armen haar woorden kracht bij zettend zegt Ty Lee dat het leek alsof ze niet eens een eigen naam had. Op handen en knieën en met tranen in haar ogen bekent ze dat ze bij het circus ging omdat ze bang was de rest van haar leven een deel van een identiek stel te zijn. Maar gelukkig is ze nu anders, ze vindt de beschrijving circusclown te zijn een compliment is voor haar. Mai zegt dat dat ook verklaard waarom ze tien vriendjes wil hebben. Ty Lee verontschuldigd zich en vraagt verklaring. Mai vervolgt dat het aandacht problemen zijn, ze kreeg niet genoeg aandacht als klein kind en dat probeert ze nu in te halen.

Ty Lee kijkt op en vraagt wat haar excuus is, Mai was vijftien jaar lang enigst kind, maar zelfs met al die aandacht is haar aura groezelig, vettig en grijs. Mai zegt dat ze niet in aura's geloofd, waarop Zuko zegt dat ze nergens in geloofd. Mai verontschuldigd zich dat ze niet zo nerveus en gestoord is als Zuko en Azula. Zuko zegt dat dat hem ook spijt, hij had graag dat ze eens nerveus en gestoord deed in plaats van al haar gevoelens op te kroppen. Hij gaat verder dat Ty Lee vond dat haar aura groezelig is en dat zij dat dan zomaar accepteert vind hij niets. Mai vraagt wat hij wil horen, een zielig verhaal over hoe moeilijk haar kindertijd was, wat niet zo was. zij was een rijk enigst kind dat alles kreeg wat ze kon wensen. Zolang ze zich gedroeg en stil zat en niet pratte, tenzij men iets vroeg. Ze verteld dat haar moeder zei dat ze zich braaf moest gedragen, ze moesten denken om haar vaders politieke loopbaan. Azula concludeert dat het zo zat, ze had een bazige moeder die verwachtingen koesterde en als ze niet voldeed kreeg ze straf, daarom durft ze nergens van te houden en kun je je niet uiten. Mai barst uit dat ze zich blijkbaar wat meer moet uiten en schreeuwt dat ze haar met rust moeten laten. Zuko glimlacht als hij haar zo hoort en zegt dat hij het leuk vind als zij zich zo uit. Mai barst weer uit, nu dat hij haar niet mag aanraken want ze is nog steeds kwaad op hem.

Zuko zegt dat zijn leven ook niet makkelijk is geweest. Mai kaatst terug dat hij dan pech heeft, want daarmee praat hij zijn gedrag niet goed. Ty Lee maant ze tot kalmte want zoveel negativiteit is slecht voor de huid, daar krijg je pukkels van. Zuko barst los over slechte huid, want terwijl normale tieners zich zorgen maken over een slechte huid, hij die luxe niet heeft. Hij schreeuwt dat zijn vader besloot hem iets blijvends mee te geven op zijn oog. Ty Lee stottert om verontschuldiging. Hij dacht dat als zijn vader hem zou accepteren hij gelukkig zou zijn, nu is hij weer thuis en zijn vader praat met hem, denkend dat Zuko een held is. Hij gaat verder dat alles nu goed zou moeten zijn, hij zou gelukkig moeten zijn, dat is hij niet, hij is bozer dan ooit en hij weet niet waarom. Azula zegt at er dan een vraag is die hij moet beantwoorden, namelijk op wie hij boos is. Gefrustreerd spuugt Zuko de woorden uit dat hij dat niet weet, hij is gewoon boos. Mai herhaalt de vraag op wie hij dan boos is. Met overslaande stem roept Zuko dat hij boos is op iedereen, hij weet het niet. Azula suggereert dat hij boos is op hun vader. Met zijn handen op zijn hoofd gebukt rond stampend ontkent Zuko. Ty Lee oppert dat hij boos is op zijn oom. Zuko grijpt weer naar zijn hoofd en ontkent heftig. Mai komt met de vraag wie het dan is, op wie hij dan boos is. Azula gebied hem een antwoord te geven op de vraag. Door elkaar roepen ze dat hij moet antwoorden. Zuko beweegt zijn vuisten naar beneden boven het vuur en zegt dat hij boos is op zichzelf, een massieve vuurkolom creërend. Terwijl de vonken neer dwarrelen vraagt Azula waarom hij dan boos is. Zuko geeft toe in de war te zijn en niet meer te weten wat het verschil is tussen goed en kwaad. Azula doet alsof terwijl ze zegt dat ze dat zielig vind. Mai loopt naar Zuko en zegt hem dat er wel iets is waar zij van houd, en dat hij dat is, ze kussen.

Azula klapt voor het goede vertoon en vond het prachtige voorstellingen. Zuko suggereert dat Azula er wel niets van zal begrijpen want zij is zo perfect. Azula bevestigd die stelling, zij heeft geen zielig verhaal zoals de rest, ze zou kunnen klagen over dat hun moeder zuko liever vond dan haar, maar het kan haar niet schelen. Haar moeder vond haar maar een monster, een stilte volgt. Azula gaat verder dat haar moeder wel gelijk had, maar dat het toch een soort van pijn deed. Ty Lee concludeert dat Lo en Li toch gelijk hadden, door het strand weten ze nu meer over zichzelf, ze voelt zich herboren, dit zal ze nooit meer vergeten. Azula staat op en stelt voor deze trip echt gedenkwaardig te maken.

We zien de deur van admiraal Chan, waar diens zoon het feestje geeft waar Zuko eerder weggestuurd werd. Chan opent de deur en Azula verteld hem dat ze slecht nieuws heeft voor hem. Zuko vult aan dat het feest voorbij is waarna we een vaas stuk zien vallen. Zuko trapt de zwaar houten tafel met de hapjes doormidden. Chan verbijt zich als hij dit ziet. Mai laat een mesje langs de muur tollen, waardoor alle prachtige tekeningen in delen op de grond dwarrelen. Chan knippert ongelovig met de ogen. Ty Lee doet wat trapeze uitvoeringen aan de hanglampen die achter haar in stukken vallen. Chan barst in zielig huilen uit terwijl Azula op de achtergrond genoeglijk toekijkt naar zijn lijden.

Vakantie foto[]

Laatste beeld is een vakantie portret van het viertal voor een heel groot vuur.

Foutje[]

  • Azula spreekt over het doorboren van de romp van een vuurnatie oorlogsschip "You could puncture the hull of an empire-class Fire Nation battleship", niet over het doorboren van de boeg, wat nergens op slaat. (en "empire-class" vertaald meer als "imperium klasse")
  • De Avatar en vrienden vertrekken in haast, Appa lag te slapen zonder zadel, Als ze Aang opvangen zitten ze in het zadel en is er wat uitrusting ingepakt achterop zichtbaar.

Vreemd[]

  • De veronderstelling is dat iemand ooit aan Toph heeft verteld dat Aang tatoeages heeft, zij waarschuwt dat die zichtbaar zijn.
  • De raaf-adelaar weet blijkbaar wat voor bericht een berichten-valk in zijn koker heeft, er moeten meer berichten-valken over de hele wereld rondvliegen.
  • Toph is de enige die "Explosie man" noemt: metalen man. (Hij heet ook niet "Explosie man" aldus Zuko in 312 "De Westelijke Luchttempel")
Advertisement